استان گلستان یکی از استانهای شمال ایران و مرکز آن شهر گرگان است. این استان، از شمال به کشور ترکمنستان، از غرب به دریای خزر و استان مازندران، از جنوب به استان سمنان و از شرق به استان خراسان شمالی محدود می‌شود.

تاریخچه استان گلستان

پیشینه تاریخی این سرزمین به ۷ هزار سال پیش و در غار کیارام واقع در روستای (فرنگ) بخش گالیکش به دوران پارینه سنگی بر می‌گردد. پژوهش‌های تازه نشان داده‌است که منطقهٔ گرگان از 6 هزار سال پیش تمدن پیش از آریایی‌ها را در خود جای داده بوده‌است.

در عهد اولین سلاطین مستقل ایران بعد از اسلام این ناحیه در دست سامانیان بود و بعدها گاهی به دست آل بویه می افتاد. سرانجام آل زیار در آن جا سلطنتی برپا کردند که از اوایل قرن چهارم تا اواسط قرن پنجم هجری قمری دوام یافت.

تا قرن هفتم این ناحیه به ولایت گرگان شهرت داشته و از قرن هفتم تا چهاردهم استرآباد خوانده می شد. در سال 1206 هجری قمری شهر استرآباد برای آخرین بار توسط آقا محمد خان قاجار در کنار ویرانه های شهر قبلی تجدید بنا گردیده و به این نام شهرت یافته است.

این استان تا سال 1376 بخشی از استان مازندران بود و در این سال به‌ صورت استانی درآمد.

نام گذاری استان گلستان

گلستان نام جدیدی برای یک سرزمین تاریخی می‌باشد که در طول تاریخ و تا سده هفتم هجری به نام ایالت گرگان و از آن پس تا آغاز سده دهم به نام استرآباد و در نوشته‌های دوران اولیه اسلامی به نام (جرجان) و از اسفند ۱۳۱۶ گرگان نامیده شده‌است. واژهٔ استرآباد از دو لفظ استر و آباد تشکیل شده‌ است. استر یا استار در زبان مازندرانی به معنای ستاره است. می‌گویند شهر باستانی استرآباد را خشایارشاه به یادبود زن یهودی خود، که او را استر (ستاره) نام نهاده بود، ساخت. نام گلستان از نام جنگل شرقی استان گرفته شده است.

این سرزمین در اوستا به‌صورت هرکانه، در کتیبه بیستون ورکانه و در کتب پهلوی وورکان ضبط شده است. نویسندگان قدیم یونانی، نام آن را هیرکانیا نوشته‌اند.

مناطق گردشگری استان گلستان