استان سیستان و بلوچستان یکی از استانهای جنوب شرقی ایران و مرکز آن زاهدان است. این استان از شمال غرب به استان خراسان جنوبی، از شرق به کشور پاکستان و کشور افغانستان، از جنوب به دریای عمان، از سمت جنوب غربی به استان هرمزگان و از سمت غرب به استان کرمان محدود می‌شود.

تاریخچه استان سیستان و بلوچستان

سرزمین اساطیری سیستان و بلوچستان شامل سه منطقه سیستان، سرحد و مکران بود.

سیستان و بلوچستان از دو ناحیه سیستان و بلوچستان تشکیل شده‌است. سرزمین اساطیری سیستان که قسمت شمالی استان را در برمی گیرد، در کتاب اوستا، یازدهمین سرزمینی است که «اهورامزدا» آفریده است. همچنین زادگاه رستم دستان قهرمان حماسی شاهنامه فردوسی می‌باشد. اولین فرمانروای معروف ایرانی این سرزمین بعد از اسلام، یعقوب لیث صفاری بود. همچنین یعقوب لیث صفاری پس از شکست اعراب، زبان فارسی را به عنوان زبان رسمی کشور اعلام کرد. بعد از صفاریان، سامانیان، غزنویان و سلجوقیان نیز هر یک، مدتی در این سرزمین فرمان رانده‌اند.

در زمان خلافت خلیفه دوم، سرزمین بلوچستان به وسیله عرب‌ها فتح و یکی از سرداران عرب به عنوان حاکم آن منصوب شد، ولی در اثر مخالفت‌ها و جنگ‌های مردم بلوچستان با وی، سرانجام این سرزمین را ترک کرد در سال سی‌صد و چهار هجری قمری، سرزمین بلوچستان به وسیله دیلمیان فتح گردید. در زمان حکومت سلجوقیان در کرمان، منطقه بلوچستان نیز توسط آنها اشغال و تابع کرمان شد.

نام گذاری استان سیستان و بلوچستان

سیستان که صورت تغییر یافته سجستان یا سکستان است به معنای سرزمین قوم سکا است و بلوچستان نیز محل سکونت قوم بلوچ است.

نام بومی سیستان زرنک بوده است و پس از هجوم سکاها به این ناحیه در سال ۱۲۸ قبل از میلاد به سجستان تبدیل شده است. نیمروز نام دیگر سیستان است.

نام نواحی بلوچستان در کتیبه های میخی داریوش، در بیستون و تخت جمشید، «مکه» آمده است. در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» یا «ایرینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این کلمه با کلمه «مکا» کلمه‌ای پدید آمد که به مرور زمان به مکران تبدیل شد.

مناطق گردشگری استان سیستان و بلوچستان